แคทรีนา

ทันทีที่ฉันก้าวเข้าห้องเรียนประวัติศาสตร์ ทั้งห้องก็เงียบกริบ มันยากที่จะไม่กลอกตามองบนขณะเดินผ่านประตู ฉันนึกว่าทุกคนที่นี่อายุอย่างน้อยก็ยี่สิบเอ็ดกันแล้วเสียอีก ดูเหมือนว่าวงนินทาจะไม่มีวันหยุดจริงๆ ทั้งที่ฉันคิดมาตลอดว่ามันเป็นเรื่องของเด็กประถมเท่านั้นแท้ๆ

“ไง” ฉันโบกมือให้ทุกคนก่อนจะนั่งลงที่เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ