บทที่ 147

ฉันส่ายหน้าอีกครั้ง ละอายใจที่ต้องยอมรับความอ่อนแออีกอย่างของตัวเอง แต่มีหลายครั้งเหลือเกินที่ฉันบาดเจ็บ และระหว่างที่ถูกขังอยู่ในห้อง ฉันก็ป่วยเพราะกินอาหารที่ถูกทิ้งไว้หน้าประตูห้อง เพิ่งจะเมื่อห้าปีที่ผ่านมานี้เองที่พวกเด็กผู้หญิงที่ฉันช่วยเริ่มหันมาช่วยฉันบ้าง

เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเธอมาแล้วพบว่าฉ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ