บทที่ 157

เขายังคงโอบแขนรัดรอบตัวผมแน่น ครั้งเดียวที่เขาปล่อยมือก็คือตอนช่วยสวมเสื้อให้ผม โดยปล่อยทีละข้าง ผมพยายามบังคับขาให้ก้าวตามเขา แต่กลับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและคับข้องใจ เขาค่อยๆ ให้กำลังใจให้ผมก้าวตาม และในที่สุดเราก็เริ่มเคลื่อนไหว ผมได้ยินเสียงประตูเปิดขณะที่อัลฟ่าเดินถอยหลัง ประคองผมไว้เกือบทั้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ