บทที่ 17

ฉันเริ่มขยับตัวเมื่อสัมผัสซ่าๆ อันคุ้นเคยจากพันธะเตือนให้รู้ว่าลิเลียนอยู่ใกล้ๆ

“อย่าเพิ่งพยายามลุกเลยนะคะ แองเจล่ากับฉันต้องช่วยพยุงคุณออกจากเด็กหนุ่มคนที่คุณดูเหมือนจะสร้างพันธะด้วย”

เธอกระซิบเบาๆ ข้างหูฉัน หมาป่าในตัวฉันครางในลำคออย่างพอใจขณะที่ฉันลืมตาขึ้นสบกับดวงตาสีฟ้าใสดุจท้องฟ้าอันอ่อนโยนของ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ