บทที่ 184

ความสิ้นหวังในน้ำเสียงของเขาทำให้ฉันอึ้ง โชคดีที่ฉันนั่งอยู่แล้ว เพราะฉันไม่ได้คาดหวังคำตอบที่ชวนสับสนขนาดนี้เลย ฉันลุกจากเก้าอี้และเดินเข้าไปหาเขา

เขาหยุดเดินวนไปมาตรงหน้าหน้าต่างบานใหญ่ที่ผนังด้านหลังของห้องทำงานฉัน เขาปรับมู่ลี่เพื่อมองออกไปยังป่าทึบที่ล้อมรอบอาณาเขตของฉัน

ที่ดินผืนนี้อยู่ในคว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ