บทที่ 187

คุณมองการณ์ไกลขนาดนั้นตั้งแต่อายุสิบเก้าเลยเหรอ

เอาจริงๆ นะครับ ตอนนั้นผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเอาการเข้าถึงนั่น เอาข้อมูลนั่นไปทำอะไร รู้แค่อย่างเดียวว่าผมต้องได้ข้อมูลนั้นมาให้ได้ มันมีอะไรบางอย่างข้างในตัวผมคอยนำทาง ทำให้ผมหมกมุ่นอยู่กับการหาทางกลับเข้าไปในคอมพิวเตอร์ของพ่อให้ได้

ผมพยายามควบคุมคว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ