บทที่ 32

เราช่วยกันทั้งดึงทั้งรั้งเพื่อถอดกางเกงของเขาออกโดยที่ยังคงสภาพเรียบร้อย เหลือเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียว ผมเดินไปทางศีรษะของชายหนุ่ม สอดแขนโอบรอบอกเขาพลางเริ่มพูดใกล้ๆ หูของเขา

“ผมอยากให้นายลองดูนะ ผมไม่อยากสวนปัสสาวะให้นายถ้ามันไม่จำเป็นจริงๆ”

“คุณ... ช่วย... ผม... ลุกนั่ง... ได้ไหมครับ?”

“แน่นอนสิ ถ้า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ