บทที่ 46

ปล่อยมันออกมาเถอะ เจมิสัน

น้ำเสียงของฉันอ่อนโยนขณะที่ฉันกระตุ้นให้เด็กหนุ่มคนนั้นปลดปล่อยอารมณ์ที่ฉันรู้ว่าเขาต้องการ ในขณะที่ฉันกอดเขาไว้แนบอก ไม่นานฉันก็รู้สึกได้ว่าร่างของเขาสั่นสะท้านด้วยน้ำตาที่ไหลเงียบๆ มือของเขากำแน่นจนเป็นหมัดอยู่บนเนื้อผ้าเสื้อของฉัน การอนุญาตให้เขาพูดกับฉันมันเป็นเรื่องของ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ