บทที่ 59

ฉันหยุดครู่หนึ่งเพื่อมองแมเดลินผู้น่ารักและอ่อนไหวของฉัน ฉันปัดผมออกจากดวงตาของเธอพลางยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

“พ่อรู้จ้ะ เขาหวาดกลัวมากเลยนะ ลินนี่ นั่นแหละคือเหตุผลที่เขามาอยู่ที่นี่ เขาตกใจกลัวมากจนหายใจไม่ออก เราเลยพาเขามาที่นี่เพื่อช่วยเขา เหมือนหนูเลย เขากลัวเข็มฉีดยา แต่่นั่นเป็นเพราะเขาเคยเจอหมอท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ