บทที่ 74

ผมทรุดเข่าลงอีกครั้งอย่างรวดเร็ว ทำให้พ่อไม่ทันตั้งตัวจนต้องปล่อยมือจากคอผม ก่อนที่ผมจะรีบตะเกียกตะกายลุกขึ้นยืน เขาคว้าตัวผมไว้แต่ผมแกล้งทำเป็นสะดุดล้ม ทำให้หลุดจากมือเขาได้ชั่วขณะ ผมพุ่งตัวไปตามโถงทางเดินอีกครั้ง มุ่งหน้าไปยังตัวบ้านหลักด้วยความพยายามอันสูญเปล่าที่จะไปยังห้องของตัวเอง ผมจำได้ทุกโถ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ