บทที่ 86

ผมคุกเข่าลงเพื่อจะได้สบตากับเขา มันสำคัญที่เขาต้องเข้าใจว่าผมจะยอมรับและขอโทษเมื่อผมทำผิด เป็นสิ่งที่พ่อของผมไม่เคยทำได้เลย และเป็นสิ่งเดียวที่ผมชิงชังท่านอย่างแท้จริง

“ผมซาบซึ้งใจนะ”

เขาพูดพร้อมกับพยักหน้าโดยไม่มองผมเลย

“อัลฟ่า” เสียงของเขาเบาและเต็มไปด้วยความละอายอีกครั้ง ทำให้ผมประหลาดใจ

“มีอะไรห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ