บทที่ 2 ฉันต้องการแต่งงานกับคุณ

ลอร่าตกใจจนพ่นไวน์ที่ดื่มอยู่เต็มปาก “อะไรนะ?”

แคสซี่จ้องโจเซฟเขม็ง “ในเมื่อฉันเป็นสะใภ้ตระกูลลูอิสไม่ได้ งั้นฉันก็จะเป็นป้าของอาร์เธอร์ซะเลย”

เธอแค่อยากจะทำให้ อาร์เธอร์กับโอลิเวียรู้สึกขยะแขยง

ลอร่าเช็ดปากแล้วมองแคสซี่ที่จู่ๆ ก็ดูกระตือรือร้นขึ้นมา ยกนิ้วโป้งให้เธอ “ฉันสนับสนุน! เขาหล่อกว่าอาร์เธอร์อีกนะ! แล้วเรื่องเงินทองอำนาจก็ดีกว่าตระกูลลูอิสด้วย หาคนที่เงื่อนไขดีกว่าครอบครัวเธอสิ ตำแหน่งของเธอในบรูคส์กรุ๊ปจะได้มั่นคงในอนาคต ไม่อย่างนั้นเธอจะยิ่งด้อยกว่าโอลิเวียมากขึ้นเรื่อยๆ นะ!”

แคสซี่ประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็คิดว่ามันมีเหตุผล ลอร่ามองการณ์ไกลจริงๆ

ถ้าโอลิเวียได้เป็นสะใภ้ตระกูลลูอิส บรูคส์กรุ๊ปก็คงไม่เกี่ยวกับแคสซี่เท่าไหร่นัก

“เอาล่ะ ฉันจะไปอ่อยเขาเดี๋ยวนี้แหละ!” แคสซี่คว้ากระเป๋าของลอร่ามาทันที หยิบเครื่องสำอางออกมาแล้วเริ่มแต่งหน้า

ลอร่าขยิบตาเย้า “แน่ใจเหรอว่าจะรับมือเขาไหว?”

“ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง เอาใจช่วยด้วยแล้วกัน” แคสซี่สะบัดผม ถือแก้วไวน์แดงที่พร่องไปครึ่งแก้ว เดินโยกย้ายสะโพกด้วยท่าทางมึนเมาเล็กน้อยและใบหน้าที่สวยสะดุดตาตรงเข้าไปหา

“สวัสดีค่ะ ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าตอนนี้กี่โมงแล้วคะ?” เธอใช้นิ้วแตะไหล่เขาเบาๆ สองครั้ง

โจเซฟลืมตาที่ปรือเล็กน้อยจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ขึ้น

สมองของแคสซี่ว่างเปล่าไปสองสามวินาที ก่อนจะเผยรอยยิ้มสวยหวาน พูดเสียงนุ่มนวลว่า “โชคชะตาจริงๆ นะคะที่เราได้มาเจอกันที่นี่”

โจเซฟขมวดคิ้วแล้วพูดอย่างเย็นชา “ผมไม่ใช่หมอ ผมรักษาคนไข้ไม่ได้”

รอยยิ้มของแคสซี่แข็งค้าง

“คนบ้า” ริมฝีปากบางได้รูปของโจเซฟขยับเล็กน้อย คำพูดของเขาคมกริบและบาดใจ

ในตอนนั้น แคสซี่รู้สึกกระอักกระอ่วนใจ

สวยขนาดนี้ยังยั่วเขาไม่ได้อีกเหรอ?

เธอกล่าว “ฉันป่วยจริงๆ ค่ะ แต่ไม่ใช่โรคประสาทนะคะ เป็นโรคใจละเมอ เพิ่งจะเป็นเมื่อกี้นี้เองค่ะ”

คิ้วหล่อเหลาของโจเซฟเลิกขึ้นเล็กน้อย

แคสซี่รีบพูด “การได้เห็นคุณทำให้ฉันมีความสุข นั่นแหละค่ะอาการของฉัน”

“เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว คุณไปได้แล้ว” โจเซฟยังคงทำท่าทีเฉยเมย ไม่สนใจเธอ

แคสซี่รู้สึกเหมือนโดนกระแทกอย่างแรง

ทั้งที่เธอใช้เสน่ห์ทั้งหมดแล้ว เขากลับไม่สนใจเธอแบบนี้ เธอได้รับการยอมรับว่าเป็นสาวสังคมที่สวยที่สุดในซิลเวอร์วูดนะ จริงๆ แล้วเธออยากจะไปให้พ้นๆ แต่พอนึกถึงอาร์เธอร์กับโอลิเวีย เธอก็รู้สึกว่าต้องเป็นป้าของอาร์เธอร์ให้ได้

รวบรวมความกล้า เธอกล่าว “คุณให้ช่องทางติดต่อฉันไว้ได้ไหมคะ?”

“คุณชื่ออะไรคะ?”

“คุณหล่อมาก ฉันทนไม่ไหวแล้วค่ะ”

โจเซฟซึ่งเดิมทีกำลังเอนกายหลับตาอยู่บนโซฟา รู้สึกรำคาญกับคำพูดไร้ยางอายเหล่านี้ เขาลืมตาขึ้นแล้วถามอย่างหมดความอดทน “คุณต้องการอะไรกันแน่?”

“ฉันอยากแต่งงานกับคุณ” แคสซี่โพล่งออกมาโดยไม่ทันคิด

ปากของโจเซฟกระตุก เขายกมือขึ้นลูบหน้าผากแล้วมองเธออย่างประหลาดใจ

แคสซี่ยืนหยัดอย่างมั่นคงไม่สะทกสะท้าน

“ฉันชื่อแคสซี่ อายุ 22 ปี เพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยซิลเวอร์วูด ทำอาหารเป็น สุขภาพแข็งแรง มีความสามารถ เอาใจใส่ และไม่มีนิสัยที่ไม่ดี ที่สำคัญที่สุด...” เธอมองเขาอย่างมั่นใจ “การมีภรรยาสวยอย่างฉัน จะทำให้คุณเป็นที่อิจฉาของผู้ชายทุกคนค่ะ”

หลังจากพูดจบ เธอก็สังเกตสีหน้าของโจเซฟอย่างระมัดระวัง พลางคิดในใจ ‘ฉันจะทำให้เขากลัวจนหนีไปหรือเปล่านะ?’

โจเซฟนิ่งเงียบไป

ในขณะที่แคสซี่รู้สึกเหมือนนั่งอยู่บนกองเข็ม ความรู้สึกสูญเสียถาโถมเข้ามา ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าร่างกายเบาหวิว

ในเวลาเดียวกัน ก็มีเสียงอุทานดังขึ้นรอบๆ ตัวเธอ เมื่อโจเซฟอุ้มเธอขึ้นในอ้อมแขนอย่างไม่คาดคิดแล้วพาเธอออกจากบาร์ไปอย่างรวดเร็ว

เสียงทุ้มกังวานและหนักแน่นของเขาดังมาจากเหนือศีรษะของแคสซี่ “เอาล่ะ ผมตกลง!”