บทที่ 205

ผู้ชายคนนี้ไม่มีวันปล่อยฉันไปแน่ๆ

เขาขังฉันไว้จนฉันยอมแพ้ สุดท้ายฉันก็ต้องยอมให้เขาเข้ามา แล้วเขาก็เกาะฉันหนึบเหมือนโคอาล่า พ่อทำอาหารเย็นอร่อยๆ ให้เราทาน แน่นอนว่าฉันช่วยพ่อด้วย ส่วนเอเซลก็เอาแต่ป้วนเปี้ยนอยู่รอบตัวเราอีกครั้ง พยายามจะทำให้พ่อประทับใจ พ่อสังเกตเห็นความพยายามของเขา ทำให้ท่านหัวเราะห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ