บทที่สิบห้า

พอนิ้วของฉันออกจากใบหน้าเขา เราทั้งคู่ก็หายใจเฮือก เขาช็อคอย่างเห็นได้ชัด ส่วนฉัน? หวาดกลัวสุดๆ

ฉันคุกเข่าลงทันทีพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา คาดหวังสิ่งเลวร้ายที่สุดจะเกิดขึ้น

ฉันไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน ฉันเลยคาดว่าชีวิตคงจบแน่ๆ ชีวิตทั้งชีวิตวูบผ่านตาฉัน คนพวกนี้มีสัตว์ป่าดุร้ายอยู่ในตัว รอที่จะถูกปลด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ