บทที่ 192

มุมมองของลูคัส

บทสนทนากับลูกๆ ของเราเกิดขึ้นระหว่างมื้อเช้าของวันรุ่งขึ้น ด้วยน้ำเสียงราบเรียบเหมือนเช่นเคยเวลาที่เราอธิบายว่าทำไม 'มาม่า' กับคุณลุงถึงต้องเดินทางไปทำงานเป็นครั้งคราว แต่ครั้งนี้กลับรู้สึกต่างออกไป... หนักอึ้งไปด้วยความนัยที่แม้แต่ลูกคนเล็กสุดก็ยังสัมผัสได้

"พวกคุณพ่อจะไปนานแค่ไหนคะ"...