บทที่ 111 ร้อยล้านและฉันจะปล่อยให้มันเลื่อน

ซิดนีย์พยายามกลั้นน้ำตาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าและไร้เดียงสา หลังจากที่เอ็ดดี้บอกให้เขาหยุดร้องไห้ เขาพยายามกลั้นเสียงสะอื้น แต่น้ำตายังคงไหลอาบใบหน้า

ด้านนอก ฝูงชนที่มองด้วยความเห็นอกเห็นใจต่างสังเกตเหตุการณ์ พูดคุยกันเสียงเบา

"เกิดอะไรขึ้นน่ะ"

"บางทีพ่อแม่เขาอาจจะกำลังจะหย่ากันมั้ง"

"เข...