บทที่ 135

ในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะยุติความทุกข์ทรมานทั้งหมดนี้ที่ถาโถมเข้าใส่ข้าและฝูงของข้าเสียที ข้ายังคงงุนงงว่าตัวเองเข้ามาพัวพันกับเรื่องราวทั้งหมดนี้อย่างลึกซึ้งได้อย่างไร ลูน่าของข้า คู่แท้ของข้านั่งอยู่ข้างกาย นิ้วของนางประสานกับนิ้วของข้าไว้แน่น สิ่งนี้ช่วยให้ข้าสงบลง ช่วยให้หมาป่าในตัวข้าสงบลงด้วย ข้า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ