บทที่ 2

เทย์เลอร์ไม่เคยกดดันให้ฟีบีและธีโอดอร์มีลูกมาก่อน ตอนนั้นเพื่อนของเธอยังไม่มีใครเป็นคุณยาย เธอจึงไม่รีบร้อน

แต่ตอนนี้ เดไลลาห์ ฮิลล์จู่ๆก็กลายเป็นคุณยาย และการเห็นเธออุ้มเบนจามินด้วยรอยยิ้มเปล่งประกาย ทำให้เทย์เลอร์รู้สึกทั้งอิจฉาและหึงหวง

เธอจึงต้องเร่งให้ฟีบีรีบตั้งครรภ์

ฟีบีเม้มปากและพูดไม่ออก

เธอคิดว่าธีโอดอร์จะหาข้ออ้างมาปัดเทย์เลอร์เหมือนเคย แต่หลังจากรอนานแล้ว เขาก็ยังไม่พูดอะไรสักคำ

ฟีบีเงยหน้ามองธีโอดอร์ด้วยความสับสน ห้องจัดเลี้ยงสว่างไสว ขับเน้นความหล่อเข้มของธีโอดอร์ เขายังคงเงียบ ไม่มีทีท่าว่าจะยื่นมือเข้ามาช่วย

ทั้งที่เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาของเธอคนเดียว

"ทำไมจ้องธีโอดอร์ล่ะ ฉันกำลังคุยกับเธออยู่นะ ตอบฉันสิ" เมื่อเห็นว่าไม่มีใครตอบ เทย์เลอร์ก็เริ่มหมดความอดทนและสั่ง "พรุ่งนี้ ฉันจะจัดการตรวจสุขภาพส่วนตัวให้เธอ หลังจากนั้น เธอจะอยู่บ้านและเตรียมตัวตั้งครรภ์"

"แม่คะ" ฟีบีตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เทย์เลอร์กดดันให้เธอมีลูก ในขณะที่ธีโอดอร์ไม่อนุญาตให้เธอตั้งครรภ์ "บริษัทกำลังยุ่งมากตอนนี้ อาจจะอีกสองสามเดือนค่ะ"

"ยุ่งอะไรกัน บริษัทจะล้มละลายหรือไงถ้าไม่มีเธอ" เทย์เลอร์ขัดจังหวะอย่างเผด็จการ "อย่าลืมนะฟีบี ฉันยอมให้เธอแต่งงานก็เพราะเธอท้อง ไม่งั้น ลูกสาวคนใช้อย่างเธอ คิดว่าจะได้แต่งเข้าตระกูลเรย์โนลด์หรือไง"

ฟีบีไม่กล้าลืมแน่นอน

เพราะการตั้งครรภ์ก่อนแต่งงาน เทย์เลอร์มักจะดูถูกเธอ เชื่อว่าเธอใช้ลูกเป็นเครื่องมือบีบให้ธีโอดอร์แต่งงานด้วย

ธีโอดอร์มองใบหน้าซีดของฟีบี ในที่สุดก็พูดว่า "แม่ครับ ดูเหมือนคุณนายแวนเดอร์บิลต์กำลังมองหาแม่นะครับ"

ความสนใจของเทย์เลอร์เปลี่ยนไปเมื่อเธอสังเกตเห็นเดไลลาห์กำลังมองมาทางพวกเขา เธอพูดอย่างไม่พอใจ "เธอแค่อวดหลานชาย พวกเธอสองคนอย่าทำให้ฉันผิดหวังล่ะ!"

ธีโอดอร์รู้สึกหมดหนทาง

หลังจากเทย์เลอร์จากไป ฟีบีรู้สึกปวดท้องมากขึ้นทันที อาจเป็นเพราะยาคุมกำเนิดเริ่มออกฤทธิ์ เธอพูดเบาๆ "ฉันต้องไปห้องน้ำ"

ธีโอดอร์ขมวดคิ้วขณะมองเธอเดินจากไป รู้สึกหงุดหงิดโดยไม่มีเหตุผล เขาหยิบแก้วไวน์จากบริกรและดื่มรวดเดียวหมด

ในตอนนั้น ธีโอดอร์เห็นร่างสูงคุ้นตาเดินออกจากห้องจัดเลี้ยง นั่นเอ็ดเวิร์ดหรือเปล่า?

ฟีบีออกมาจากห้องน้ำ เสียงเปียโนดังก้องในโถงทางเดิน เธอไม่อยากกลับไปที่ห้องจัดเลี้ยงและเจอธีโอดอร์อีก

มองดูห้องจัดเลี้ยงที่คึกคัก ฟีบีรู้สึกเหนื่อยล้าขึ้นมาทันที การแต่งงานของเธอรู้สึกอึดอัด เธออยากหาที่หายใจ

ลานสวนสว่างไสว แต่เมื่อเธอไปถึง มีคนอยู่ที่นั่นแล้ว ขณะที่ฟีบีกำลังจะหันหลังกลับ เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง "ฟีบี?"

ฟีบีสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเสียงคุ้นเคย คำเตือนของธีโอดอร์ก้องในความคิดเธอ เธอรีบเร่งฝีเท้าเพื่อจากไป

มีคนขวางทางเธอไว้

"ฟีบี เธอเกลียดฉันมากขนาดนั้นเลยหรือที่ไม่อยากเจอฉัน"

ฟีบีเงยหน้าขึ้นมองเห็นดวงตาของเอ็ดเวิร์ดเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความน้อยใจ

ความเศร้าโหมซัดในหัวใจเธอ แทบจะทำให้เธอหายใจไม่ออก

ฟีบีสูดลมหายใจลึก พยายามสงบสติอารมณ์ "ฉันขอโทษนะเอ็ดเวิร์ด เราไม่ควรพบกัน"

เธอกับเอ็ดเวิร์ดเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก และสนิทกันมาตลอด

เอ็ดเวิร์ดแก่กว่าเธอแค่สองสัปดาห์ เดไลลาห์ฝากเขาไว้กับเอเวลินเพราะสุขภาพไม่ดีหลังคลอด

สายสัมพันธ์ของพวกเขาแน่นแฟ้น และความผูกพันอันใกล้ชิดนี้ทำให้ความสัมพันธ์ของฟีบีกับเอ็ดเวิร์ดพิเศษ

จนกระทั่งอุบัติเหตุนั้นเกิดขึ้น ถ้าไม่ใช่เพราะอุบัติเหตุนั้น พวกเขาอาจจะเป็นพี่น้องที่ดีตลอดชีวิต

ดวงตาของเอ็ดเวิร์ดเปล่งประกายและเต็มไปด้วยความหลงใหล เต็มไปด้วยความหลงรักเธอ เขาคว้าข้อมือเธอด้วยความตื่นเต้น "ฟีบี อย่าไปนะ ฉันไม่ได้เจอเธอนานแล้ว เธอหลบฉันมาตลอด ฉันคิดถึงเธอจริงๆ"

ก่อนหน้านี้ในห้องจัดเลี้ยง เอ็ดเวิร์ดได้เฝ้ามองฟีบีอยู่เงียบๆ เขาสังเกตเห็นว่าธีโอดอร์ไม่ได้ปฏิบัติต่อเธออย่างดีเลย

และฟีบีก็ดูทรุดโทรมลงมาก เอ็ดเวิร์ดแทบไม่อยากเชื่อว่าฟีบีต้องผ่านอะไรมาบ้าง

เอ็ดเวิร์ดรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งที่ปล่อยมือเธอไปเมื่อสามปีก่อน ตอนที่ฟีบีต้องการเขามากที่สุด

"เอ็ดเวิร์ด หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว คุณเมา คุณคิดไม่ชัดเจน"

ฟีบีก้มหน้าและดึงข้อมือออกจากการเกาะกุมของเอ็ดเวิร์ดอย่างแรง หมุนตัวเดินจากไปทันที

เธอไม่อยากจะนึกภาพว่าธีโอดอร์จะโกรธขนาดไหนถ้าเขาเห็นภาพนี้ เธอรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

"ฟีบี!" เอ็ดเวิร์ดตะโกนอย่างเศร้าสร้อย "ผมรู้ว่าคุณไม่มีความสุขเลย เราเติบโตมาด้วยกัน ผมรู้ว่าคุณเป็นยังไงตอนมีความสุข คุณเคยยิ้มบ่อยมาก แต่คืนนี้คุณไม่ยิ้มเลยสักครั้ง เขาไม่ได้ให้ความสุขอะไรกับคุณเลย! คุณจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปอีกนานแค่ไหน"

แผ่นหลังของฟีบีแข็งเกร็ง

ก่อนที่เธอจะห้ามเอ็ดเวิร์ดได้ทัน เธอเห็นร่างสูงผอมค่อยๆ ปรากฏออกมาจากความมืด

ธีโอดอร์ยืนอยู่ข้างฟีบี โอบแขนแข็งแรงรอบเอวเธอและดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอด มองเอ็ดเวิร์ดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ยเย็นชา

"เอ็ดเวิร์ด เรื่องในครอบครัวของผมมันเกี่ยวอะไรกับคุณ? คุณคิดว่าคุณเข้าใจความสุขของภรรยาผมดีกว่าผมงั้นเหรอ?"

ขณะพูด ธีโอดอร์ก้มมองฟีบี ยกคางเธอขึ้นด้วยมือของเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความอาฆาต

"เป็นไงล่ะ? ทำไมเราไม่แสดงความรักกันสักหน่อย เพื่อให้คุณแวนเดอร์บิลท์สบายใจ"

ฟีบีรู้สึกหวาดกลัวสายตาของธีโอดอร์ ท้องของเธอที่เพิ่งรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย เริ่มปวดเกร็งอีกครั้ง ทำให้เธอสั่นด้วยความเจ็บปวด

เธอไม่ได้ลืมคำเตือนของธีโอดอร์

ตอนนี้ที่ธีโอดอร์จับได้ว่าเธออยู่ตามลำพังกับเอ็ดเวิร์ด เธอแทบนึกไม่ออกว่าธีโอดอร์จะทำอะไรบ้าๆ แบบไหน

แต่สิ่งเดียวที่เธอรู้แน่ๆ คือเธอจะต้องเป็นผู้รับความโกรธของธีโอดอร์อย่างแน่นอน

เมื่อเห็นธีโอดอร์เกือบจะจูบฟีบี เอ็ดเวิร์ดถูกความหึงหวงผลักดัน จึงตะโกนออกมา "ธีโอดอร์ ผมรู้ว่าคุณไม่ได้รักฟีบีเลย ทำไมคุณไม่ปล่อยเธอไป? ทำไมคุณไม่ยอมให้เธอจากไป?"

"ใครบอกว่าผมไม่รักเธอ?" ธีโอดอร์กอดเอวฟีบีแน่น ร่างกายของพวกเขาแนบชิดกัน อกของฟีบีแนบแน่นกับอกของเขา

ธีโอดอร์กอดฟีบีแน่น ส่งสายตาท้าทายไปที่เอ็ดเวิร์ด แล้วพูดยั่วยุฟีบีด้วยน้ำเสียงไม่จริงจัง "เฮ้ ที่รัก บอกเขาสิว่าฉันทำให้เธอบ้าคลั่งยังไงทุกคืนในห้องส่วนตัวของเรา"

ใบหน้าของฟีบีซีดเผือด ธีโอดอร์ต้องการทำให้เธออับอายต่อหน้าเอ็ดเวิร์ด

เอ็ดเวิร์ดเห็นธีโอดอร์จงใจทำให้ฟีบีอับอายต่อหน้าเขา ก็โกรธจัด เขารู้ว่าธีโอดอร์ทำแบบนี้โดยเจตนา เขากำหมัดแน่น เกือบจะพุ่งเข้าไปหา "ธีโอดอร์ คุณไม่เคารพเธอเลย คุณไม่ได้ปฏิบัติกับเธอเหมือนภรรยา คุณมันไอ้คนเลว!"

"เอ็ดเวิร์ด ไปเถอะนะ" ฟีบีวิงวอน

เธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์แรงๆ จากตัวธีโอดอร์และรู้ว่าเขาอารมณ์แย่มาก การที่เอ็ดเวิร์ดอยู่ที่นี่จะยิ่งยั่วยุธีโอดอร์ และสุดท้ายเธอจะเป็นคนที่ต้องทนทุกข์

"ฟีบี คุณยอมให้เขาเหยียบย่ำคุณแบบนี้จริงๆ เหรอ?" เอ็ดเวิร์ดตกตะลึง คนที่เขาหวงแหนกำลังถูกธีโอดอร์ทำให้อับอาย แต่ฟีบีกลับยังพูดแทนธีโอดอร์

"เอ็ดเวิร์ด นี่เป็นเรื่องระหว่างพวกเรา" ฟีบีหวังว่าเอ็ดเวิร์ดจะรีบจากไป

คำพูดนี้ทำให้เอ็ดเวิร์ดรู้สึกเหมือนถูกตึกถล่มทับ ทำให้ความโกรธของเขาเย็นลงทันที เขาจ้องมองฟีบีที่ซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของธีโอดอร์ด้วยสายตาเหม่อลอย

"ผมขอโทษ ผมก้าวก่ายเกินไป" ตาของเอ็ดเวิร์ดแดงก่ำ เขายิ้มขมขื่นก่อนจะเดินโซเซออกไปจากโถงทางเดิน

ฟีบีมองร่างอ้างว้างของเอ็ดเวิร์ด หัวใจเธอหล่นวูบ คลื่นไส้อย่างรุนแรงจู่โจมเธอ ทำให้เธอผลักธีโอดอร์ออกและรีบวิ่งไปที่ถังขยะใกล้ๆ แล้วอาเจียนแห้งๆ...

ธีโอดอร์ตกตะลึงชั่วขณะ เขาจ้องมองฟีบีที่กำลังอาเจียนอย่างควบคุมไม่ได้ด้วยสายตาเย็นชา

ความโกรธของเขาพลุ่งพล่าน เขาคำรามเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังโกรธจัด "ฟีบี นี่มันเรื่องอะไรกัน? เธอเห็นรักเก่าแล้วทันใดนั้นก็รู้สึกว่าฉันน่ารังเกียจงั้นเหรอ? ฉันสู้เขาไม่ได้งั้นเหรอ ฟีบี?"