บท 647

ขณะที่ฉันกำลังจะก้าวไปอีกขั้น อาจารย์จางก็กอดฉันไว้แน่นอย่างกะทันหัน พร้อมพูดด้วยความลังเลว่า "ลาวหลู่ ให้เวลาฉันอีกหน่อยได้ไหม?"

ร่างกายของฉันแข็งทื่อเล็กน้อยเมื่อเห็นสายตาของอาจารย์จางที่เต็มไปด้วยความหวังมองมาที่ฉัน

ฉันถอนหายใจเบาๆ ในใจ แล้วพูดอย่างแผ่วเบาว่า "อืม ฉันเข้าใจ!"

เมื่อเห็นฉันยอมต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ