บท 695

ผมกำหมัดแน่น เหงื่อซึมออกมาที่หน้าผากเล็กน้อย อาศัยช่วงที่คนรอบตัวไม่ทันสังเกต ผมรีบเช็ดมันออกไป

ตอนนั้นเอง ประตูห้องน้ำที่รัฐมนตรีจางเข้าไปเหมือนจะขยับ ผมเห็นรัฐมนตรีจางในสภาพตัวสั่นเทา เดินออกมาช้าๆ โดยมีบอดี้การ์ดคอยประคอง ก่อนจะขึ้นไปนอนบนเตียงผู้ป่วย

ในตอนนี้ ผมเอ่ยปากพูดว่า “คณบดีเจิน ผมอยา...