บท 117

ผมตั้งใจจะพูดตามที่อธิบายกับหยางชิงชิง แต่นึกถึงอาชีพของจางหงเสวียขึ้นมา ผมกลัวว่าถ้าผมพูดความจริงออกไป จางหงเสวียอาจไปเห็นบันทึกคำให้การของผมที่สถานีตำรวจและรู้ความจริงได้

ผมจึงยืนยันว่าตัวเองก็ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นเพราะอะไร

ตอนที่จางหงเสวียพยายามชวนให้ผมไปแจ้งความ ผมบอกว่าไม่ได้เสียหายอะไร ไม่อยากหา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ