บท 568

ตอนเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมมองตัวเองในกระจกแวบหนึ่ง รู้สึกว่าใบหน้าเปล่งปลั่งขึ้นอย่างผิดหูผิดตา ดูมีชีวิตชีวากว่าปกติ ผมอดดีใจไม่ได้ ดูเหมือนว่าตำรับยานี้ให้ผลชัดเจนทีเดียว

เมื่อเห็นว่าแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็เดินไปที่โรงอาหาร พอไปถึงหน้าประตู ก็เห็นอาจารย์หวังกำลังเดินมาทางนี้พอดี ผมรีบทักทายทันท...