บท 459

มองหน้าหลิวซวีแวบหนึ่ง หลี่เสี่ยวก็ส่งมือถือคืนให้เขาพร้อมพูดว่า "ถึงตอนนี้จะไม่มีรถประจำทางแล้ว ฉันก็จะเดินกลับไปอยู่ดี อย่างไรเสียหมู่บ้านเฟิงหลินก็ไม่ได้ไกลจากต้าหงเท่าไหร่ ฉันเดินแค่สองชั่วโมงก็ถึงบ้านแล้ว"

"งั้นเธอจะกินข้าวเที่ยงก่อนไหม?"

"เห็นหน้านายแล้วฉันไม่มีอารมณ์จะกิน"

"ขอบคุณที่ช่วยเห...