บท 189

มองร่างอรชรของอวี่เย่าที่ยังคงเห็นเค้าโครงชัดเจนแม้จะอยู่ในชุดวอร์มหลวมๆ จางอี้จินตนาการไปเรื่อยเปื่อยขณะที่วิ่งไปด้วย

ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง อวี่เย่าในที่สุดก็เหนื่อยจนต้องนั่งพักที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่

ตรงนี้พอดีเป็นมุมของตึกสุดท้ายในหมู่บ้าน คนค่อนข้างน้อย

เห็นดังนั้น จางอี้กลอกตาไปมาแล้วนั่ง...