บท 395

จางอี้ลืมตาขึ้น แกล้งทำเป็นจริงจังมองเธอ "สวยจัง แต่งตัวก็สวย คนยิ่งสวย"

"เจ้าปากหวานนี่"

"อะไรกัน ฉันพูดความจริงนะ"

"พอแล้ว รีบหยิบกุญแจรถแล้วไปกันเถอะ"

ขณะที่จางอี้กำลังจูงมือเล็กๆ ขาวนุ่มของเจ้าวเสี่ยวเซียมาถึงลานจอดรถใต้ดิน เสียงโทรศัพท์แหลมดังขึ้นอย่างกะทันหัน

เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู สีห...