บท 437

แต่ผลลัพธ์กลับเป็นเหมือนตักน้ำด้วยตะกร้าไม้ไผ่ ได้แค่ความว่างเปล่า แม้แต่มือของอวี่เยาก็ยังไม่เคยได้จับ

และต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดนี้ก็คือจางอี้นั่นเอง!

"น้ำ... ขอน้ำหน่อย"

ขณะที่หวังไห่เฟิงกำลังคิดอะไรเพลินๆ อยู่นั้น เสียงแผ่วเบาอ่อนแรงก็ดังขึ้นตัดความคิดของเขา

พอหันไปมอง เขาก็ขมวดคิ้วอย่างห้ามไ...