บท 556

แม้จะถูกบังคับ แต่กลับมีความรู้สึกเช่นนั้น ใบหน้าที่แดงเรื่ออยู่แล้วยิ่งแดงจนแทบจะหยดเลือดด้วยความอับอาย

เมื่อเพลงจบลง อวี่เยากลั้นความรู้สึกนั้นไม่ไหว รีบผลักโจวกั๋วจวินออก แล้ววิ่งกลับไปนั่งที่มุมห้องเหมือนกระต่ายตื่นตูม

หลังหลุดพ้นจากเงื้อมมือ อวี่เยาถอนหายใจยาว แต่ในขณะเดียวกันก็มีความรู้สึกผิ...