บท 486

กลิ่นกายของเฉินฮุ่ยยังคงลอยอวลอยู่ในห้องรับแขก ฉันอดสูดดมไม่ได้ ที่จริงเมื่อครู่ก็เพราะโมโหที่เธอใช้ฉันเป็นเกราะกำบัง ฉันถึงได้ดื้อดึงขนาดนั้น

แต่พอเหตุการณ์ผ่านไป กลับรู้สึกผิดขึ้นมา ฉันลุกขึ้นจากพื้น จุดบุหรี่สูบอย่างแรง สองสามอึก เรื่องมันเกิดไปแล้ว

จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นก็คงไม่ได้ พอสูบบุหรี่จน...