บท 108

เขาเกือบจะเห็นภาพเฮ่อซินหัวที่หน้าหมองคล้ำ หอบผ้าห่มกลับบ้านอย่างอับอายออกจากโรงเรียนมัธยมหนึ่ง จนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดังลั่น

"ซินหัว..."

ไป่สือจูและเหลิงชิงชิวรู้ดีถึงผลการเรียนของเฮ่อซินหัว ไป่สือจูจับแขนเขาด้วยความกังวล ดวงตากลมโตเริ่มมีหมอกน้ำเอ่อขึ้น ส่วนเหลิงชิงชิวแม้จะสำรวมกว่า แต่ดวง...