บท 240

แปลวรรณกรรมจีน-ไทย

เช้าวันรุ่งขึ้น สวี่เฟิงรีบมาถึงห้องผู้ป่วยแต่เช้าตรู่ พร้อมนำข้าวต้มไข่ที่ทำด้วยมือตัวเองมาให้ซู่ชิง

"เมื่อคืนเสี่ยวหย่าไม่ร้องไห้งอแงใช่ไหม?" ซู่ชิงที่สามารถนั่งได้แล้ว พิงหัวเตียง ถามขึ้น

สวี่เฟิงตอบพร้อมรอยยิ้ม "ไม่มีเลย เธอถามว่าคุณไปไหน ผมบอกว่าคุณไปทำงานต่างเมือง อีกสอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ