บท 30

สุเฉิงรู้สึกราวกับได้ยินเสียงโลกแตกสลายในวินาทีที่ได้ยินประโยคนั้น

ฉันคือบาปกำเนิดงั้นหรือ?

ฉันเป็นเพียงของเล่นของเสี่ยวย่าลูกสาวฉันเองหรือ?

สวีเฟิง... เธอยังมีความเป็นมนุษย์อยู่บ้างไหม? ยังมีมโนธรรมอยู่บ้างหรือเปล่า?

เธอทำลายชีวิตฉันจนแหลกเหลว!

แม้แต่ศักดิ์ศรีของฉัน เธอก็จะเหยียบย่ำทำลายด้วยหรือ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ