บท 115

โครม!

พอคำพูดนี้หลุดออกมา ผมรู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่ากลางกระหม่อม ยืนตัวแข็งอยู่กับที่ไม่กล้าขยับเขยื้อน

ชินเจียวหยิ่งรู้เรื่องนั้นจริงๆ!

ผมอึกอักพูดไม่ออก ทั้งตัวเหมือนลูกโป่งที่ถูกปล่อยลม ไร้เรี่ยวแรงเสียสิ้น

ผมไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึงเร็วขนาดนี้

เห็นผมไม่พูดอะไร ชินเจียวหยิ่งยิ่งเชื่อเรื่องนี้หนั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ