บทที่ 228 ฉันสามารถเต้นนี้ได้ไหม

ในตอนนั้นเอง อลาริคก็เดินเข้ามาหาพร้อมยื่นขวดน้ำให้เธอ “ดีขึ้นไหม”

“อืม” เซซิเลียรับขวดน้ำมาถือไว้แล้วหยุดนิ่ง “ขอบคุณนะ จริงๆ”

“แค่คำพูดมันไม่พอหรอกนะ” อลาริคมองเธอด้วยสีหน้าสบายๆ

เซซิเลียรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร ใบหน้าของเธอแดงก่ำ เธอไอออกมาสองสามครั้งอย่างทำตัวไม่ถูก จากนั้นก็คว้าแขนของอลาริคแล้วเ...