บท 1

ตอนที่ 1 ค้นพบการทรยศ

เวลาตีสี่กว่า ฝนยังตกหนักอยู่ จี้อี้หนิงมาถึงหน้าประตูวิลล่าและใส่ตัวเลขที่อีกฝ่ายส่งมา ประตูก็เปิดออก

ไฟในห้องนั่งเล่นยังเปิดอยู่ จากทางเข้าไปจนถึงประตูห้องนอน มีเสื้อสูทของผู้ชายและชุดชั้นในของผู้หญิงกระจัดกระจายอยู่ เห็นได้ว่าทั้งสองคนรีบเร่งแค่ไหนในตอนนั้น

เมื่อเห็นชุดนอนสีแดงฉีกขาดที่ประตูห้องนอน จี้อี้หนิงรู้สึกถึงความไร้สาระที่เป็นไปตามที่คิดไว้

จากทางเข้ามาถึงห้องนอนเพียงไม่กี่เมตร แต่จี้อี้หนิงรู้สึกเหมือนใช้พลังทั้งหมดของเธอ จนเมื่อยืนอยู่ที่ประตูห้องนอน เธอรู้สึกว่ามึนหัว ตัวลอย มือที่สั่นเทายื่นออกไป ค่อยๆ ผลักประตูที่แง้ม

เตียงที่ยุ่งเหยิง ผู้ชายและผู้หญิงที่เปลือยกายกอดกัน เสียงหอบหายใจอย่างเร่งรีบ สร้างภาพลามกที่แทงตาจี้อี้หนิง

ทั้งสองคนหลงลืมตัวจนไม่สังเกตเห็นเธอที่ยืนอยู่ที่ประตู

มือที่จับกรอบประตูของจี้อี้หนิงซีดขาว ฝ่ามือขาวเนียนมีรอยแดงจากการบีบแน่น

เธอตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะเสียงฟ้าร้องและฝน หยิบมือไปสัมผัสสามีของเธอ เสิ่นเยี่ยนจือ ข้างๆ แต่พบว่าเย็นชา

ตอนนั้นเธอหันไปดูเวลา ตีสามสิบหกนาที

คิดว่าเสิ่นเยี่ยนจือยังทำงานในห้องทำงาน จึงลุกขึ้นใส่เสื้อคลุมไปที่ห้องทำงาน ผลักประตูเข้าไปแต่พบว่ามืดสนิท เสิ่นเยี่ยนจือไม่อยู่ในนั้น ในขณะที่เธอกำลังสงสัย โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นในเที่ยงคืนอันเงียบสงบ ทำให้ชัดเจนมาก

มีคำขอเป็นเพื่อนจากโปรไฟล์แปลกๆ จี้อี้หนิงรู้สึกว่าวันนี้เกี่ยวข้องกับเสิ่นเยี่ยนจือ อาจเป็นเจตนาร้าย

ในขณะนั้น เสียงฟ้าร้องนอกหน้าต่างทำให้จี้อี้หนิงตกใจ มือสั่นจนกดปฏิเสธโดยไม่ตั้งใจ

ไม่นาน อีกฝ่ายก็ส่งคำขอเป็นเพื่อนมาอีกหลายครั้ง

【ยังไม่นอนเหรอ เพราะสามีไม่อยู่ข้างๆ ใช่ไหม?】

【ฉันกลัวเพราะฟ้าร้องและไฟดับ เขาจึงมาอยู่กับฉัน】

【เธอไม่อยากรู้เหรอว่าสามีของเธออยู่ที่ไหนตอนนี้?】

......

ดูคำขอเป็นเพื่อนและข้อความที่แสดงความยินดี จี้อี้หนิงมือสั่นไม่หยุด

หลังจากผ่านไปนาน เธอจึงกดตกลง

ทันทีที่ยอมรับคำขอเป็นเพื่อน อีกฝ่ายก็ส่งที่อยู่และตัวเลขมา

จี้อี้หนิงกัดริมฝีปาก หยิบกุญแจรถและขับรถไป

เมื่อมาถึงก็เห็นภาพที่ทำให้หัวใจสลาย เธอกับเสิ่นเยี่ยนจืออยู่ด้วยกันมาแปดปี ตั้งแต่ในมหาวิทยาลัยจนถึงงานแต่งงาน เป็นคู่รักที่เพื่อนๆ รอบตัวอิจฉา

ก่อนวันนี้ เธอไม่เคยคิดว่าคำว่าทรยศจะเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา

เธอเคยคิดว่า จะไม่มีมือที่สามระหว่างพวกเขา แต่ความจริงกลับตบหน้าเธออย่างแรง

ทำให้เธอตื่นจากภาพลวงตาที่เขาสร้างขึ้น และทำให้ความรักที่เธอยังมีต่อเขากลายเป็นเรื่องตลก

ที่แท้ คำสาบานในงานแต่งงานที่สวยงามและจริงจัง ก็ไม่สามารถต้านทานความเปลี่ยนแปลงของใจคนได้

เธอรู้สึกคลื่นไส้จนไม่อยากดูอีก หันหลังวิ่งออกจากประตู มือสั่นเปิดรถและขับออกไป น้ำตาเบลออยู่ตลอดเวลา

ในตอนเย็นเมื่อเสิ่นเยี่ยนจืออาบน้ำ จี้อี้หนิงเห็นข้อความจากคนที่ชื่อว่าเลขาคินในโทรศัพท์ของเขา

【ชุดนอนใหม่ของฉันดูเหมือนจะคับไปหน่อย คุณมาช่วยดูหน่อยได้ไหม?】

ใต้ข้อความมีรูปเซลฟี่ ผู้หญิงสวมชุดสายเดี่ยวสีแดงลึก โซว์หน้าอกครึ่งหนึ่ง ยั่วยวนสุดขีด

เธออดไม่ได้ที่จะเลื่อนขึ้นไปดู พบว่าก่อนหน้านี้ทั้งสองคนมีการสนทนางานปกติ เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

คิดว่าคงส่งผิด

เมื่อเสิ่นเยี่ยนจือออกจากห้องน้ำ ร่างกายร้อนแรงแนบเข้ามา กัดหูของจี้อี้หนิงเบาๆ

ก่อนที่จี้อี้หนิงจะตอบสนอง เขาก็ยกเธอขึ้นวางบนโซฟา จ้องมองดวงตาของจี้อี้หนิง เหมือนมีเปลวไฟอยู่ ดวงแก้มของเธอแดงในแสงไฟเหมือนลูกพีชสุก น่าดึงดูด

ดวงตาลึกของเสิ่นเยี่ยนจือ ก้มลงจะจูบเธอ แต่เธอปฏิเสธ

มือหนึ่งยื่นโทรศัพท์ให้เขาดู ให้เขาอธิบาย

เสิ่นเยี่ยนจือมองแวบหนึ่ง ขมวดคิ้วและหยิบโทรศัพท์โทรออก

ไม่นาน อีกฝ่ายก็รับสาย

"ท่านเฉิน มีอะไรให้ฉันทำ?"

เสิ่นเยี่ยนจือน้ำเสียงเย็นชา

"ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ เลขาคินเริ่มทำงานรับแขก?"

อีกฝ่ายเงียบไปสักครู่ ก่อนเสียงของคินจืออี้ที่ตื่นตระหนกจะดังขึ้น "ท่านเฉิน ขอโทษค่ะ ข้อความสองข้อความนั้นฉันส่งให้แฟนของฉันเอง...อาจจะกดผิด..."

"ถ้ามีครั้งหน้า เก็บของแล้วลาออกไป!"

หลังจากวางสาย เสิ่นเยี่ยนจือมองจี้อี้หนิงด้วยสายตาอ่อนโยนและมีความเศร้า

จากนั้น เขาก็จูบเธอ

แม้ว่าจะอธิบายได้ แต่จี้อี้หนิงก็รู้สึกไม่ดี เธอผลักเสิ่นเยี่ยนจือออก เสิ่นเยี่ยนจือดูเศร้า แต่ก็ไม่บังคับเธอ บอกว่าไปทำงานในห้องทำงาน

ไม่นึกว่าคนที่ทำงานในห้องทำงาน ตอนนี้กลับนอนกับเลขา เธอรู้สึกตลกและกำลังเตรียมตัวตั้งครรภ์กับเสิ่นเยี่ยนจือสามเดือน

เมื่อผ่านบาร์ที่ยังเปิดอยู่ จี้อี้หนิงจอดรถและเข้าไป

เมื่อชีเหวยมาถึง เธอดื่มวิสกี้ไปสองขวดแล้ว และเรียกบริกรให้เอาเหล้ามาอีก สายตาเริ่มเบลอ

"เหวยเหวย เธอมาถึงแล้ว..."

ชีเหวยรู้สึกเธอเจ็บปวดมากแน่ นั่งข้างเธอ จับมือที่สั่นของเธอ "เกิดอะไรขึ้น? เสิ่นเยี่ยนจือจริงๆ มีชู้จริงเหรอ?"

"ตอนนี้ฉันไม่อยากได้ยินชื่อนี้"

ชีเหวยตกใจ เธอกับจี้อี้หนิงเป็นเพื่อนร่วมห้องในมหาวิทยาลัย และเป็นพยานเห็นพวกเขาจากมหาวิทยาลัยจนถึงงานแต่งงาน

ตลอดเวลานี้ เสิ่นเยี่ยนจือดีกับจี้อี้หนิงมาก เธอจึงคิดว่าต้องมีความเข้าใจผิดเมื่อได้ยินว่าเสิ่นเยี่ยนจือมีชู้

จี้อี้หนิงดื่มเหล้าอีกแก้ว ความเจ็บปวดที่แสนสาหัสกลับมาอีกครั้ง เธอคิดว่าถ้ามันเป็นความเข้าใจผิดก็ดี

ตลอดเวลานี้ เธอไม่เคยคิดว่าเสิ่นเยี่ยนจือจะทรยศเธอ

เมื่อเห็นเขากับผู้หญิงคนอื่นบนเตียง มันเหมือนถูกแทงหัวใจ

จี้อี้หนิงกลั้นน้ำตา ดื่มเหล้าต่อเนื่อง

"ดื่มน้อยหน่อย เธอดื่มเยอะแล้ว" ชีเหวยแย่งแก้วจากเธอ

"ฉันคิดว่าเขารักเธอมาก ไม่น่าจะมีชู้ มีความเข้าใจผิดหรือเปล่า"

จี้อี้หนิงหัวเราะเยาะ "ฉันเห็นด้วยตาตัวเอง ยังจะเข้าใจผิดอีก?"

ห้องเงียบลงทันที เมื่อเห็นจี้อี้หนิงดื่มเหล้าเหมือนจะตาย ชีเหวยอดไม่ได้ที่จะแย่งแก้วจากเธอ "เธอไม่ได้ผิด ทำไมต้องทำร้ายตัวเอง แล้ว...เธอจะทำยังไงต่อไป?"

"หย่า ตอนนี้ฉันคิดถึงภาพนั้นแล้วรู้สึกคลื่นไส้"