บท 536

ซู่รีบก้มหน้า เสียงสั่นเครือด้วยความกลัว “ขอโทษครับ เจ้านาย... ผมคิดไม่รอบคอบเอง”

“เงินเดือนเดือนนี้หักไป ถ้ามีครั้งหน้าอีก นายไม่ต้องอยู่กับฉันแล้ว”

“...ครับ”

“ยังไม่ย้ายรถพวกนี้ไปอีกเหรอ?! รอให้ฉันย้ายเองหรือไง?”

เสียงของชายหนุ่มเย็นชา สายตาที่มองไปยัง許ก็เย็นชาเช่นกัน

“ผมจะไปเดี๋ยวนี้ครับ!”

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ