บท 102

บทที่ 102 เวินหนิงถูกลักพาตัว

ทันใดนั้นเขาก็เก็บสีหน้า ถามอย่างอึดอัดใจ “พี่สามบอกเธอแบบนี้เหรอ?”

“อื้ม” เวินหนิงจับจ้องสายตาของเขา ไม่พลาดความผิดปกติเล็กน้อยของเขา ในใจของเธอก็หนักอึ้ง “หรือว่าไม่ใช่?”

“พี่สามบอกว่าเป็นอย่างนั้น ก็เป็นอย่างนั้นแหละ!” กู้หยุนเซียวพูดอย่างรู้สึกผิด แล้วรีบเกลี้ยกล่อม...