บท 1096

บทที่ 1096 ช้าไปก้าวหนึ่ง

ม่อหานแต่กลับฟังไม่เข้าใจเลย ถามเวินหนิงด้วยสีหน้างุนงง “แม่ของเธอกลับมาแล้วเหรอ? เธอพูดอะไรน่ะ หนิงหนิง?”

ในหัวของเวินหนิงสับสนอลหม่านอย่างที่สุด ความคิดเหมือนเส้นเชือกที่ตึงเปรี๊ยะ

ชั่วขณะหนึ่งเธอก็อธิบายเรื่องที่ได้ยินมาจากลี่เป่ยเฉินให้คุณลุงฟังได้ไม่ชัดเจน

เพียงแต่...