บท 1159

บทที่ 1159 ไม่ปฏิเสธที่จะช่วยชีวิตลูกสาวอีกต่อไป

แน่นอนอยู่แล้ว นั่น... ก็เป็นเรื่องสำคัญที่เธอเป็นห่วงอยู่ในใจเช่นกัน

เธอกดเสียงให้ต่ำลง ถามกลับไปว่า “มั่วเป่า ขอบใจลูกกับจิ่วจิ่วมากนะที่คอยดูแลทารกน้อยมาตลอด สองสามวันมานี้เป็นยังไงบ้าง?”

ในที่สุดมั่วเป่าก็เสียงสั่นเครือเล็กน้อย “หม่ามี้ ในที่สุ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ