บท 142

บทที่ 142 เขาคือศัตรู

มือที่กำแน่นของเวินหนิง เหงื่อเย็นผุดพราย

หัวใจของเธอ ค่อยๆ เย็นยะเยือกลงทีละน้อย ถูกห่อหุ้มด้วยเกล็ดน้ำแข็ง

มั่วหานเข็นรถเข็นเข้าไป พาเธอที่แทบจะกลายเป็นร่างไร้วิญญาณออกจากบ้านสกุลเวิน สายตาของเขาราวกับทิ่มแทงเข้าไปในสายเลือดแห่งความละอายของเธอ “หนิงหนิง แผนที่เหมืองเพชรแอฟริ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ