บท 156

บทที่ 156 บางทีอาจจะไม่ใช่เขาก็ได้นะ

เธอร้องไห้จนตัวสั่น เหม่อลอยสวมแหวนเข้าไปที่นิ้วนาง แล้วก็เหมือนถูกของร้อนลวก รีบถอดมันออกมาอย่างรวดเร็ว

ทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า นิ้วมือของเธอถลอกหมดแล้ว เลือดไหลออกมา เธอก็ยังไม่รู้สึกเจ็บ เพราะว่าในใจเจ็บปวดที่สุดต่างหากล่ะ

“เวินหนิง?” ข้างนอกประตู เสียงทุ้มนุ่มของผู้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ