บท 236

บทที่ 236 ความจริงที่ไม่อาจเห็นแสงตะวัน

เวินหนิงใจสลาย สองมือของเธอถูกมัดไว้ ทำให้เธอนอนคว่ำไม่ได้ ได้แต่ตะแคงตัวอย่างช่วยไม่ได้คลานเข้าไป หมายจะกัดขาของหลีเซี่ยงหว่าน

แต่กลับถูกเตะอย่างแรงจนล้มกลิ้งไปกับพื้น

“หนิงหนิง! หนิงหนิง ระวังตัวด้วย! ฉันไม่ไป ฉันไม่ไปนะ!...”

จู้เหยาเหยากรีดร้องโหยหวน ไม...