บท 239

บทที่ 239 ทอดทิ้งสามีและลูก

“เป็นของคุณนะ! เวินหนิงเหมือนจะคลอดก่อนกำหนดที่นี่! ขอโทษนะคะพี่สาม ฉันมาช้าไป ตอนนี้เวินหนิงหายไปไหนก็ไม่รู้ ทิ้งเด็กไว้คนหนึ่งที่นี่ น่าสงสารจังเลย ตัวเล็กมากเลย ไม่ร้องไห้ด้วย เหมือนจะไม่หายใจแล้ว...”

ลี่เป่ยเฉินรู้สึกราวกับเลือดทั้งตัวถูกสูบออกไปจนหมด

เวินหนิงคลอดก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ