บท 294

บทที่ 294 รักบ้านก็ต้องรักกา

ในรถเงียบไปครู่ใหญ่

โม่เป่ารู้สึกว่าอารมณ์ของพ่อเขาราวกับทะเลลึก ซ่อนเร้นอยู่ลึกล้ำ ทว่ากลับมีความหม่นเศร้าชวนอึดอัดอย่างประหลาด ราวกับจะทำให้คนรู้สึกเสียใจไปด้วย

แม้แต่เซินหยางที่จับพวงมาลัยอยู่ สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย พยายามลดตัวตนของตัวเองให้เหลือน้อยที่สุด

ผ่านไปคร...