บท 305

บทที่ 305 ลี่เป่ยเฉินปรากฏตัวแล้ว

จิ่วจิ่วกอดอกอย่างเย็นชา ฮึ่มเสียงหนึ่งพลางยิ้มมุมปาก “คนที่ผมอยากแต่งงานด้วย ก็มีแค่หม่ามี้ของผมเท่านั้นแหละ!”

“…”

เวินหนิงและจู้เหยาเหยามองเจ้าตัวเล็กสองคนนี้คุยกันอย่างจนปัญญา

“มีลูกชายก็ดีแบบนี้นะ เอาแต่ร้องว่าจะแต่งงานกับเธอ อิงเถาเพิ่งจะสองขวบเอง ก็มองผู้ชายหล...