บท 338

บทที่ 338 ม่อเป่าปรากฏตัวพร้อมกัน

ลี่เป่ยเฉินขมวดคิ้วแน่น มือของเธอนุ่มนิ่มและอุ่นละมุน พอสัมผัสโดนตัวเขาเข้าหน่อย เขาก็แทบจะคลั่ง

น้ำเสียงแหบพร่าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจที่แฝงอันตราย “ยัยเด็กแก่แดด”

หน้าของเวินหนิงแดงก่ำ โธ่เอ๊ย เธอต่างหากที่อยากจะสับมือตัวเองทิ้งจะตายอยู่แล้ว ปลายนิ้วที่ชาเล...