บท 394

บทที่ 394 เด็กสาวที่คล้ายกัน

ในห้องนอน

จู้เหยาเหยาชะโงกหน้าออกไปมองนอกประตูอย่างระแวดระวัง หันกลับมาประคองเวินหนิงให้ลุกขึ้น พูดว่า “หนิงหนิง ฉันเหมือนจะได้ยินว่าโทรศัพท์ของลี่เป่ยเฉินเป็นหมอโทรมานะ แม่ของเขาเหมือนจะมีเรื่องอะไรบางอย่าง? เขาไปอย่างรีบร้อนเลย...”

ดวงตาที่เบลอเพราะพิษไข้ของเวินหนิง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ