บท 593

บทที่ห้าร้อยเก้าสิบสาม เขามาแล้ว

เธอขมวดคิ้ว หยุดความคิดของตัวเองแล้วส่ายหน้า “ไม่เป็นไร จิ่วจิ่วก็ควรจะรู้ได้แล้ว การปิดบังเขาตลอดไปไม่ใช่ทางออกที่ดี บอกเร็ว ดีกว่าบอกช้า ฉันจะหาวิธีปลอบโยนเขาเอง”

เวินหนิงมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าจนใจ

ยามค่ำคืน

ลี่เป่ยเฉินเลิกงานแล้วรีบตรงไปยังโรงพยาบาลใ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ