บท 642

บทที่ 642 ม่อเป่าเจอหม่ามี้

วินาทีที่เห็นร่างของเวินหนิง หัวใจดวงน้อยของจิ่วจิ่วก็แทบจะแตกสลาย เขาร้องไห้โฮพลางโผเข้าไปกอด “หม่ามี้ หม่ามี้… หนูคิดถึงหม่ามี้จังเลยครับ”

เวินหนิงน้ำตาคลอเบ้าแดงก่ำ รีบกอดลูกชายไว้แน่น ราวกับอยากจะโอบกอดเขาให้ซึมลึกเข้าไปในอก “จิ่วจิ่ว หม่ามี้ขอโทษนะที่หายไปนานขนาดนี...