บท 691

บทที่ 691 ไปเยี่ยมพ่อของเธอสิ

“หนิงหนิง...” ลี่เป่ยเฉินเรียกเธอเสียงต่ำทุ้ม ลมหายใจหนักหน่วงขึ้น กำโทรศัพท์แน่น “เธอเห็นหมดแล้วใช่ไหม?”

“...” ใบหน้าของเวินหนิงร้อนผ่าวด้วยความอับอาย เธออยากจะบอกว่าไม่เห็นมาก

ปลายนิ้วขาวเรียวสั่นเล็กน้อย เธอทำได้เพียงฝืนใจพูด “เอ่อ...ในฐานะหมอ ฉันไม่ได้คิดอะไรอื่น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ