บท 907

บทที่ 907 เวินหนิงมาถึง

เล็บของแม่หูจิกฝ่ามือจนเลือดออก ไม่สนใจสายตาเตือนอย่างหวาดหวั่นของพ่อหู เธอกล้ำกลืนความแค้นใจแล้วเงยหน้ามองจูเหยาเหยาพร้อมกับแค่นยิ้ม พูดอย่างจงใจว่า “เรื่องพ่อของเธอ ถึงเธอจะขอร้องพวกเราก็ไม่มีประโยชน์ พวกเราตัดสินใจอะไรไม่ได้หรอก คุณจู เขาต้องถูกตัดสินว่าเป็นฆาตกร...”

แม่...